tapczan.info

Ten tekst przeczytasz w formacie 2D. Dowiesz się z niego dlaczego idąc na nowy film Jamesa Camerona “Avatar” należy go obejrzeć tylko i wyłącznie w technologi 3D.

Są różni artyści: ci szalenie kreatywni, płodzący dzieło za działem. Ci leniwi: gdy coś urodzą to rzadziej, ale  legenda o ilości używek pochłoniętych podczas procesu twórczego sprawi, że jego efekt i tak znajdzie uznanie. Jest też James Cameron, który gdy coś wypuści spod ręki, to zaraz przysypią to Oskary. Co parę lat reżyser “Obcego” lat lubi ten fakt potwierdzić. Tym razem najprawdopodobniej przebije kadłub nawet kasowo niezatapialnemu Titanicowi, którego parenaście lat temu wypuścił ze swojej reżyserskiej stoczni. Historia ponownie ma satysfakcję się powtórzyć.

Jego długo zapowiadany “Avatar” ujrzał nareszcie światło dzienne. Reżyser, świadomy oczekiwań, postanowił nikogo nie pozostawiać z poczuciem zawodu. Przygotujcie się na 3 godziny seansu. Groźnie brzmi to tylko do momentu kiedy będziecie mieli za sobą pierwsze minuty filmu. Z niezwykłym pietyzmem odtworzony świat wciąga od razu, zachwycając jeśli nie pięknem i fantazją to widocznym efektem wydania ponad 237 mln dolarów, co lokuje Avatara w pierwszej trójce najdroższych filmów w historii kina.

Jak mało w którym filmie widz, może poczuć na co ta zacna sumka została przeznaczona. Dochodząc do szeregu zachwyconych stroną wizualną filmu śpiewam i ja: naprawdę warto to obejrzeć.

Właśnie: obejrzeć. To oczy będą naszym najbardziej eksploatowanym receptorem  podczas seansu. Niby nic nowego gdy mowa o filmie. Ale chodzi o co innego: nie ma co się martwić, że podziwiając niezwykły świat na planecie Pandora czegoś nie doczytamy i w związku z tym ominie nas cokolwiek. Warstwa fabularna filmu jest mocno przewidywalna, powiela pomysły równie stare co wspomniany Titanic. Również dialogi stanowią raczej wsparcie obrazu niż na odwrót. W paru momentach poziom banałów może nieco zaswędzieć. Ale to właściwie – biorąc pod uwagę potęgę warstwy wizualnej filmu – szczegół. Jak na twórce Titanica, flagowego okrętu filmowego patosu i lukru, Cameron bardzo sprawnie poprowadził całość, w tym również i wątek romantyczny, który w filmie odgrywa istotną rolę.

Aktorsko na uwagę zasługuję Sam Worthington, przybysz z znikąd, były budowlaniec, który z właściwą sobie lekkością zagrał swoją rolę bez zarzutu. Miło jest także spoglądać na wciąż świetnie się prezentującą Sigourney Weaver, której pojawienie się na ekranie można odczytać jako swoisty hołd Camerona dla swej dawnej muzy, która uczestniczyła w jego kultowym “Obcym”.

Już po paru dniach wyświetlania filmu na świecie dzieło Camerona zwróciło się i pędzi ku nowemu, kasowemu rekordowi. Reżyser dokonał także rewolucji w dziedzinie 3D. Nie, nie szykuje się żadne 4D. Po prostu z bajeru stosowanego najczęściej w kinie familijnym, bądź animacjach dla najmłodszych widzów, Cameron technikę 3D uczynił integralną częścią swojego filmu. Dlatego też “Avatara” należy wręcz obejrzeć w kolorowych okularach. Bez nich istnieje spore ryzyko, że film okaże się na tyle okaleczony, że zwyczajnie słaby.