tapczan.info

Biorąc pod uwagę wysoki poziom mierności jaki zgromadził się wokół gatunku pop, kojarzenie go z płytą „Man Alive” jest przysłowiowym rzuceniem perełki między wieprze. Chodź z drugiej strony myśląc o tym albumie pcha mi się do głowy cytat z Fisza: “Za bardzo pop na podziemie, za bardzo podziemny na pop”

czytaj dalej »

Dawno nie słyszałem tak nudnej płyty. Szkoda, że poczynił ją zespół do który mam duży szacunek i sentyment. Powolne staczanie się w nijakość można już było wyczuć przy okazji poprzedniego albumu, jednak w odróżnieniu od tegorocznego wydawnictwa miał on kilka znakomitych kompozycji. Z self-titled Interpola wieje po prostu nudą, a całości dopełnia koszmarna okładka…

czytaj dalej »

Jak pewnie większość osób, w których debiut kanadyjczyków wzbudził zachwyt, a poprzednia płyta odczucia ambiwalentne, nowego materiału oczekiwałem z lekkim niepokojem. Spotęgował go wydany wczesną wiosną singlowy “Suburbs” – ot, taka piosenka bez szału. Miłym rozczarowaniem było zatem całościowe wysłuchanie trzeciego albumu Arcade Fire. A zespół to istotny bez dwóch zdań. Muzykę pierwszej dekady XXI wieku nie sposób podsumować pomijając wkład i udział w niej grupy z Montrealu. 

czytaj dalej »

Kiedy słychać słowa “Concept Album”, każdemu do głowy przyjdą rockowe epopeje rockowych dinozaurów, ewentualnie dzieła Mars Volty. Ale takie nagrania powstają też w świecie rapu, na co dowodem jest choćby album “Bobby Digital in Stereo“. Kolejnym, a może pierwszym wśród równych jest powstałe w jeszcze dobrym 1999 roku dzieło Prince’a Paula, jednego z najwszechstronniejszych producentów w historii.
czytaj dalej »

Nie twierdzę, że wszystkim powinna się podobać ta płyta. Nie twierdzę nawet, że powinna się podobać komukolwiek poza mną. Domyślam się tylko, że będzie, bo Kodym po raz kolejny przygotował dziełko w swoim stylu: radykalne, przepełnione sarkazmem, szalone, niezrozumiałe. Było już takich kilka i wyrobiły Aptece markę.

czytaj dalej »

W muzyce We Call It A Sound jest pierwiastek nie dający się podrobić. To osobliwa mieszanka intrygującego ponuractwa i magnetycznego zrezygnowania. Może jest tu trochę oczywistego, młodzieńczego odkrycia, że reszta świata Cie nie rozumie. Jednak czwórce młodziaków z Wolsztyna nie sposób odmówić odpowiedzenia tego wszystkiego poprzez szokująco dojrzałą muzykę. czytaj dalej »

Nie znam płyty, który bardziej uosabia słowo “ambient”. Liczące sobie ponad trzynaście lat dzieło Geira Jenssena jest doskonałą muzyką tła, która pozwala się rozluźnić i skoncentrować myśli. Jeśli w dodatku skoncentruje się je na dźwiękach płynących z głośników lub słuchawek, można docenić magię kolaży żywych dźwięków złożonych dzięki pomocy krzemowych płytek.

czytaj dalej »

Wpisz w Google “Intronaut”, wyskoczy Ci “Mastodon”. Ci drudzy są, po dekadzie grania, w USA gwiazdą pierwszej jasności. Drudzy piszą i nagrywają razem o połowę mniej, są podobni do zespołu z Atlanty liberalnym podejściem do metalowych standardów, ale idą w nieco innym kierunku. Jeszcze w tym roku ma się ukazać ich drugi LP, na razie jednak możemy skupić się na pierwszym, zatytułowanym “Prehistoricisms”.

czytaj dalej »